Volgens een populaire legende werd de Griekse stijl frappe uitgevonden in september 1957 op de jaarlijkse Thessaloniki internationale beurs in het congrescentrum van de tweede grootste stad van Griekenland. Werkend op een tentoonstelling voor Andreas Dritsas, toen de Griekse distributeur van Nestle producten, deed vertegenwoordiger Dimitrios Vakondios een belangrijke ontdekking.
Naar verluidt was er geen warm water beschikbaar. Misschien wilde hij alleen maar een koude verfrissing. Hoe dan ook, Vakondios pakte een shaker bedoeld voor Nesquik, de Nestle cacaodrink, vulde hem in plaats daarvan met Nescafe oploskoffie en een beetje koud water en schudde het krachtig. Niet rekening houdend met de schuim die deze actie zou veroorzaken, bereikte Vakondios twee resultaten. Het eerste resultaat was de vlekken op zijn zakelijke pak; het tweede was de uitvinding van het schuimende brouwsel dat een soort Griekse frisdrank zou worden.
Het kenmerk van een Griekse frappe is een schuim dat zo sensationeel schuimig is dat het lijkt op een crème. Koffieschuim, zoals de crema bovenop een espresso, wordt meestal geproduceerd door de eiwitten in de koffie. Deze eiwitten werken als oppervlakte-actieve stoffen die een dun elastisch membraan vormen op het oppervlak van de vloeistof en lucht insluiten.
Het belangrijkste voordeel van oploskoffie ten opzichte van gezette verse koffie voor schuimdoeleinden, is dat het kan worden bereid in een sterk geconcentreerde oplossing. Wanneer die oplossing wordt geschud, zijn er veel proteïnen om de bubbels die vormen te rangschikken en helpen een dik, duurzaam schuim te vormen.
Zowel in poedervorm als in korrelvorm is oploskoffie in principe gezette koffie die gedroogd is om het grootste deel van het water te verwijderen. De hoeveelheid water die eraan wordt toegevoegd kan zorgvuldig worden gecontroleerd. Een kleine hoeveelheid water kan worden gebruikt om het schuim te produceren. Daarna kan er meer water of melk worden toegevoegd om een deel van het schuim te verdunnen en het kopje of glas eronder te vullen met drinkbare koffievloeistof. Een dicht extract gemaakt met oploskoffie en water in een concentratie van maar liefst 6 procent levert een overvloed aan eiwitmoleculen om de bubbels te omringen tijdens de vorming ervan.
Waar, wanneer en hoe deze drank de naam frappe aannam is onzeker. Al snel na de uitvinding werd een vorm van deze schuimende koude koffie gepromoot door Nestle op de Moderne Thuistentoonstelling in het Zappeion conferentiecentrum in Athene. Maar een Nestle bedrijfspromotiebrochure uit die periode, geschreven in het Grieks, beschreef een iets ander recept:
Doe 2 kopjes Nestle verdampte melk, 1 kopje water, 2 theelepels Nescafe en 1 lepel vanille-ijs in een mixer. Meng een paar seconden en serveer.
Deze formule was net zoveel gebaseerd op de Franse klassieke café frappe, gemaakt met ijs, als de Griekse, die zijn schuim en volheid verwerft zonder ijs. Rond 1963 was ijs niet langer een onderdeel van de frappe van Nescafe.
Een printadvertentie uit dat jaar droeg een gedurfde illustratie van een glas met een buitengewoon dikke kop van lichtgekleurd schuim over een donkere vloeistof. Dat dit was wat Grieken leerden kennen als een melkloos “frappe horis gala”, zij het nogal topzwaar, kan er weinig twijfel over bestaan. De advertentiekopie koppelde “Nescafe” aan “frappe” en onthulde deze eenvoudige instructies voor het bereiden van een frappekoffie:
Het enige wat je hoeft te doen is Nescafe, suiker en koud water te kloppen.
We hopen dat je weer iets wijzer bent geworden van dit artikel en zien je graag terug bij de volgende!